Terapia czaszkowo – krzyżowa
inaczej: cranio-sacralna
Jest jedną z form terapii manualnej. Układ cranio-sacralny odpowiada za prawidłowy rozwój i funkcjonowanie układu nerwowego, który stanowi piętro nadrzędne kontrolujące czynność innych układów organizmu. Zaburzenia w jego obrębie mogą być przyczyną dysfunkcji nie tylko na tle nerwowym czy emocjonalnym, ale i w obrębie układu trawiennego, oddechowego, wpływające na czynność serca, odbieranie bodźców czuciowych i kontrolę czynności ruchowych. Celem terapii jest wspieranie i wzmacnianie mechanizmów samoleczenia poprzez pracę na układzie czaszkowo-krzyżowym oraz uwalniania restrykcji w obszarze tkanki, co z kolei przyczynia się do uwolnienia dysfunkcji i poprawy stanu zdrowia.
W czasie pracy terapeuta działa delikatnie, lecz efekty mogą być bardzo głębokie, poruszające zastoje w tkankach i układach ciała, powodując uwalnianie napięć „zapamiętanych” w powięzi i innych strukturach naszego ciała.
Jest to bardzo subtelna forma pracy z ciałem. Urzeka delikatnością i wyczuciem.
Jak czytamy na stronie Instytutu Upledgera:
„Terapia CranioSacralna Upledgera (znana również jako terapia czaszkowo-krzyżowa) to jedna z metod terapii manualnej. Stosowana jest przy dolegliwościach, związanych nie tylko z ciałem pacjenta, ale również z całą jego osobą. Cechą charakterystyczną tej terapii jest jej delikatność. Terapeuta pracuje w sposób nieinwazyjny, wykorzystując najczęściej nacisk o sile 5 gramów. Poprzez pracę z tkankami wpływa na tak zwany układ craniosacralny.”
Układ craniosacralny odpowiada za prawidłowy rozwój oraz funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. Składa się on ze struktur, które otaczają, wspomagają i chronią mózg oraz rdzeń kręgowy. Wśród nich wyróżniamy np. kości czaszki, opony mózgu i rdzenia kręgowego, płyn mózgowo-rdzeniowy. I to właśnie z tymi strukturami pracuje terapeuta CranioSacralny. Używając delikatnego dotyku może on oddziaływać na funkcję układu craniosacralnego, a tym samym na funkcję układu nerwowego, mięśniowego, powięziowego, kostnego, endokrynologicznego, pokarmowego, oddechowego, limfatycznego…. Dlatego też ta forma terapii jest propozycją dla osób, cierpiących na różnego rodzaju dolegliwości.
Terapia CranioSacralna Upledgera wspiera i wzmacnia mechanizmy samouzdrawiania, dlatego może być stosowana niezależnie od wieku oraz stanu Pacjenta. Odpowiednio dostosowywane techniki umożliwiają prowadzenie terapii zarówno dla noworodków, jak i dla osób starszych.
Sesja terapeutyczna rozpoczyna się zwykle od ułożenia pacjenta w pozycji na plecach, pacjent przez cały czas trwania sesji pozostaje w ubraniu.
Następnie terapeuta przeprowadza badanie całego ciała sposób delikatny i nieinwazyjny. Zakres dostępnych technik w Terapii CranioSacralnej Upledgera jest szeroki. Wśród nich wyróżniamy kontakt jednej lub obu dłoni terapeuty z ciałem pacjenta, precyzyjną, lekką kompresję bądź trakcję kości czaszki w obszarach ograniczonej ruchomości, pracę z ruchami mimowolnymi pacjenta, ukierunkowanie pola energii, lub kombinację dowolnych z powyższych technik. Choć podstawowe techniki craniosacralne skupiają się na membranach opony twardej – wodoszczelnego worka, który otacza i chroni mózg oraz rdzeń kręgowy – na prawidłową ich funkcję wpływ może mieć i zwykle ma każda inna część ciała.
Dlatego też terapeuta swoim badaniem obejmuje całe ciało pacjenta. W wielu technikach praca rąk terapeuty związana jest z odbiorem wrażeń z układu kostnego pacjenta, lecz intencja i uwaga skupiają się głównie na tkankach miękkich i przepływie płynów. Zgodnie z zasadą mechaniki prawidłowy ruch, w szczególności przepływ płynów ciała, determinuje zdrowie. Optymalizując wymianę płynów, terapeuta wpływa na poprawę procesów fizjologicznych oraz uruchomienie procesów samouzdrawiana.
Terapeuta pomaga ciału pacjenta w osiągnięciu tego efektu przez zmniejszenie ograniczeń ruchomości tkanki łącznej oraz poprawę jej giętkości, rozciągliwości, nawilżenia i elastyczności.
Ograniczenia te mogą być wynikiem urazu mechanicznego lub emocjonalnego, zaburzeń czynności tkanek, stanu zapalnego (pod wpływem toksyn lub w drodze procesów naprawczych) lub patologii. Z kolei organizm, w którym przepływ płynów jest zakłócony staje się bardziej podatny na rozwój patologii.
Sesja terapeutyczna jest procesem mocno osadzonym w znajomości anatomii, fizjologii i biomechaniki, ale jednak pod wieloma względami procesem twórczym. Zarówno od podejścia Pacjenta, jak i terapeuty do takiej sesji, zależy jej końcowy efekt.
Warto jednak, decydując się na tę formę terapii pamiętać, że to Pacjent podejmuje decyzję, określa cel terapii i jest osobą, od której w znacznej mierze zależy powodzenie całego procesu zdrowienia. Terapeuta jest właściwie tylko kimś w rodzaju przewodnika, który wspiera właściwości samoleczące Pacjenta, wspiera jego „Wewnętrznego Lekarza“.
W tym celu wykorzystuje umiejętności palpacyjne oraz słowne.
WSKAZANIA
- bóle i zawroty głowy
- migreny
- bóle kręgosłupa
- bóle kończyn
- cierpnięcia i mrowienia
- zespół jelita wrażliwego
- wzdęcia, zaparcia, inne
- fibromialgia
- nerwice
- zaburzenia koncentracji
- nadpobudliwość
- stres
- urazy powypadkowe
- autyzm
- depresja
- zaburzenia osobowości
- zmęczenie
- problemy w uczeniu się i zapamiętywaniu
- dysleksja
- dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego
- nadwaga, „opuchnięcia“
- kolki u dzieci
- ADHD
- zaburzenia snu
- urazy mózgu oraz rdzenia kręgowego
- PTSD – Syndrom Stresu Pourazowego
- zaburzenia endokrynologiczne
- zaburzenia pooperacyjne
- zaburzenia u niemowląt i dzieci
- bóle narządu ruchu podczas ciąży
TERAPIA DLA DZIECI
W sytuacjach, kiedy Pacjentem jest dziecko, sesja jest zdecydowanie krótsza a jej przebieg bardziej dynamiczny. Pozycja małego Pacjenta często zmienia się z minuty na minutę. Wymaganym elementem terapii jest obecność rodzica lub opiekuna.
Wskazania do terapii dla dzieci:
- wady postawy
- nierównowaga miednicy
- stopy płasko-koslawe, kolana koślawe
- zaburzenia oddychania
- zaburzenia wypróżniania, kolki
- kręcze
- wodogłowie, małogłowie
- autyzm, zespół Aspergera
- spastyka, hipotonia, hipertonia
- mózgowe porażenie dziecięce
- asymetrie
- idiopatyczne skoliozy dziecięce
- lęki, niepokoje, zaburzenia snu
- afonia, zaburzenia mowy
- stany pourazowe, pooperacyjne
PRZECIWWSKAZANIA
Terapii czaszkowo-krzyżowej nie powinno wykonywać się przy:
- zapaleniu opon mózgowych w ostrym stanie
- guzach występujących w czaszce
- tętniakach
- udarze mózgu w początkowej fazie
- wysokiej temperaturze
- świeżych urazach ortopedycznych do 48 godzin
- niewygojonych ranach czaszki
- ostrych stanach zapalnych np. stawów
- chorobach psychicznych (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna)
Terapia może być zastosowana tak u noworodków, jak i ludzi starszych.
Sesja składa się z 15 min wywiadu i 60 min. terapii.
